За прв пат богомилското движење се појавило во првата половина на X век кога поголемиот дел на Македонија се наоѓал под бугарска власт на чело со бугарскиот цар Петар. Главен проповедник и водач на богомилите во Македонија бил попот Богомил. Неговата дејност главно се одвивала во велешко-прилепските краишта.
Богомилите го добиле името според основачот на движењето попот Богомил. така се нарекувале затоа што сметале дека му биле мили на Бога, што значи Бого-мили.
Селото Богомила (Велешко) се поврзува со родното место на попот Богомил.
Планината Бабуна и реката Бабуна исто така се поврзуваат со богомилите бидејќи тие биле познати и под името бабуни. Богомилите биле прогонувани и од државата и од црквата, па затоа се собирале и се криеле во пештерите кај село Нежилово.
Селото Богомила (Велешко) се поврзува со родното место на попот Богомил.
Планината Бабуна и реката Бабуна исто така се поврзуваат со богомилите бидејќи тие биле познати и под името бабуни. Богомилите биле прогонувани и од државата и од црквата, па затоа се собирале и се криеле во пештерите кај село Нежилово.
Богомилите верувале и ги учеле своите следбеници дека во природата постојат и се борат две сили доброто и злото и дека на крајот ќе победи доброто. Лошата сила го преставувала ѓаволот (творецот на земниот свет) а добрата Бог.
Според богомилите црквата е дело на ѓаволот и не ја признавале. Не ги признавале крстот, иконите, црквите манастирите, верските празници и тн. Ја признавале само молитвата Оче наш. Биле против државата и богатите кои живееле раскошен живот. Поради ваквите свои ставови богомилите биле прогонувани од држават и црквата.
Тие учеле дека во животот треба да се биде скромен, јаделе само растителна храна, а јадењето месо и пиењето вино било строго забрането. Тоа го сметале за дело на ѓаволот.
Богомилите биле организирани во религиозни општини, Општините се грижеле за животот во заедницата и за зголемување на бројот на приврзаници. На чело на општините се наоѓал најстариот и најугледниот член наречен дедо или дедец. Богомилите се делеле на совршени (кои не се женеле и строго се придржувале на богомилските правила) и обични богомили слушатели, верувачи кои не се придржувале на строгите богомилските правила.
ШИРЕЊЕ НА БОГОМИЛСТВОТО
Од Македонија богомилското движење се проширило и во дрѕгите балкански и европски земји: Во Босна биле познати под името патарени, во Италија-катари, во Франција-албигојци. Уште во XI век богомилството ја зафатило и Мала Азија познати како торбоносци.
Во времето на Византискиот цар Алексиј I Комнен богомилството се раширило и на византискиот двор. Попот Василиј, водачот на богомилите бил запален на клада.
Запомни!
Богомилството се појавило во Македонија во првата половина на X век и за средиште ги имало Велешко прилепските краишта.
На чело на богомилите соел попот Богомил
Богомилите верувале дека постојат две сили во природата кои се борат меѓу себе: доброто и злото
Живееле во религиозни општини на чело со најстариот и најугледниот член наречен дедо или дедец.